poezie

Je merkt als je wat ouder wordt, dat het oude soms al wat minder vertrouwd wordt.
Wat ligt er nog achter de horizon?

DON GIOVANNI
Het voorhang van de rede scheurde
Besmeurde het moment supreme

Als wrange toast
Op het finale demasque
Van taal en teken saam

Welkom in Niemandsland

Achter het boegbeeld ven de maan
In verre ster verankerd
Wacht mij het onbekend

Intransitief heelal
Maat en macht van het getal
In flard van toverglans geborgen

FINALE
Dit feestelijk terrasje
Geslingerd uit het lood
Met alle kabaal van bloemen
Versierd in duivels rood

In een voor een
Niet nader meer benoembaar
Triest maar vrolijk rood
Bazuinen bitterzoet passerend

Een achteloze stoet
Petuniaas in purpervaan
Voorbij de laatste drempel
Marcherend naar de maan